Kom ik net terug van een ouderbijeenkomst in de eetstoorniskliniek waarin een "verouderd" denkbeeld over de relatie tussen overbeschermende ouders en het krijgen van een eeetstoornis wat lacherig wordt afgedaan als achterhaald, stuit ik op internet op een artikel die dit beeld nu juist weer bevestigt.Het artikel stelt dat overbescherming van ouders wel degelijk een rol speelt bij het ontstaan van een eetstoornis en dat dit EEN (dus niet DE) reden kan zijn dat een eetstoornis vaker bij diabetespatienten voorkomt. Ouders van kinderen met diabetes zijn per definitie meer beschermend richting hun kind, omdat de diabetes extra begeleiding vraagt en ook meer onzekerheden op de ouders doet afkomen.
Ruim een jaar geleden legde een kinderpsychologe me ook al uit dat ouders van kinderen met diabetes in een veel zwaarder loslaat-proces zitten dan ouders van gezonde pubers en dat dit tot problemen kon leiden.
Ik moet zeggen dat ik me tijdens de ouderbijeenkomst al wat ongemakkelijk voelde, omdat ik het toch wel erg toepasbaar vond op onze eigen situatie, maar ik heb toen niet gereargeerd vanwege de lacherigheid waarmee het onderwerp werd aangesneden.
Volgende keer toch maar wat directer reargeren, want wat mij betreft zit hier best een kern van waarheid in. Wellicht herkent u het ook in uw eigen situatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten