De ervaringsdeskundige aan het woord

Mijn dochter heeft besloten om haar ervaringen op de schrijven in een weblog: http://mijnverhaalkwijt.web-log.nl/.

Het eerste artikel gaat over de aanleiding en de gebeurtenissen tot nu toe en ik moet zeggen dat ze dat allemaal heel knap verwoord heeft. Hoe een en ander zich ontwikkeld heeft van Boulimia naar NOA naar Anorexia is heel begrijpelijk verwoord.

Wat mij verder opvalt aan haar verhaal is dat de insulineresistentie, die ze in het najaar van 2006 had opgebouwd, een rol lijkt te hebben gespeeld in het ontstaan van Boulimia.
Insulineresistentie is het steeds ongevoeliger worden voor insuline en het dus steeds verder verhogen van de dagelijse dosis om de bloedsuikerwaarden laag te kunnen houden. Uiteindelijk leidde dit tot ziekenhuisopname omdat de hoeveelheden buitensporig hoog waren en bloedsuikers niet meer naar beneden te krijgen waren.

Veel insuline kan vervolgens weer tot hongeraanvallen leiden en dat weer tot braken, waarmee de Boulimia cyclus van eetbuiten-braken-schuldgevoel-eetbuien kan ontstaan.
Natuurlijk zijn er meer factoren die daarbij een rol spelen zoals een negatief zelfbeeld, maar de insulineresistentie lijkt me wel degelijk een factor van belang.

Ik kijk al uit naar het volgende artikel op haar weblog, want ze heeft zich voorgenomen vanaf nu met regelmaat een stukje aan haar weblog toe te voegen.

Oorzaken eetstoornis bij diabetespatienten

Het plaatje zegt het al: " Weren't you the cause of all that?" . Nee dus. Een eetstoornis daar kies je niet voor, maar dat overkomt je door diverse oorzaken, waarbij overigens ook wel karaktereigenschappen een rol kunnen spelen, maar dan nog geldt; "it's the trigger that pulls the gun".

Ik probeer alle mogelijke oorzaken op een rij te zetten. Ik weet niet of ik daar volledig in ben, maar ik denk dat ik een aardig opzetje kan maken van alle zaken die we tegengekomen zijn tijdens de eetstoornis van mijn dochter. Let wel: het gaat hier om de oorzaken die verband houden met diabetes type 1.
Diabetes type 1 verhoogt de kans op het krijgen van een eetstoornis( in rapport canadees onderzoek zelfs een kans van 10%). Dit is op te delen in een aantal deeloorzaken die met diabetes verbonden zijn, zoals:

• een lager zelfbeeld / zelfwaardering vanwege chronische ziekte en onvermogen om lichaam (bloedsuikers) onder controle te krijgen lijkt me een hele belangrijke mogelijke oorzaak
  

• het altijd, dag in dag uit, bezig zijn met eten en controle houden over eten kan een oorzaak zijn, omdat dit de weerzin tegen eten kan verhogen.

• overbescherming van ouders kan een rol spelen (zie artikel in deze blog)
  

• langdurig hoge bloedsuikerwaarden (eventueel i.c.m. insuliseresitentie) zouden er theoretisch voor kunnen zorgen dat een diabetespatient zoveel afvalt dat deze op een dusdanig laag gewicht komt waarop de gevoeligheid voor anorexia toeneemt.
  

Daarnaast kan het " slank" willen zijn ervoor zorgen dat diabetespatienten met regelmaat "vergeten" om insuline te spuiten zodat de hoge bloedsuikerwaarden er voor kunnen zorgen dat men weer wat gewicht verlies (aangeduid met " diabulimia" of "diarexia"). Het kan de opstap zijn naar een eetstoornis, met name ook vanwege het gemak waarmee de diabetespatient haar gewicht kan "reguleren" .

Ik heb geen idee of bovenstaande allemaal wetenschappelijk onderbouwd en of het compleet is, maar het staat iedereen vrij om hier op te reargeren met correcties en aanvullingen.